[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zniweczone przez nowy grzech człowieka, według tego, co mówi święty Paweł: Czyż
niedowiarstwo ich wniwecz obróci wierność Boga?"11.
Dlatego inni twierdząc, że grzechy powracają, wyrażali takie zdanie, że
człowiekowi pokutującemu, który ma pózniej zgrzeszyć, Bóg nie odpuszcza grze-
chów według swej wiedzy przewidującej, lecz jedynie według obecnego stanu
wymagań sprawiedliwości. Przewiduje, że ukarze go karą wieczną za te grzechy, lecz
Å‚askÄ… swojÄ… czyni go obecnie sprawiedliwym.
Lecz i takie stanowisko jest nie do przyjęcia, jeśli bowiem jakaś przyczyna
postawiona jest bezwarunkowo, to i skutek jest bezwarunkowy. Gdyby bowiem
odpuszczenie grzechów przez łaskę i sakramenty nie było absolutne, lecz zależało od
jakiegoś przyszłego warunku, wynikałoby stąd, że łaska i sakramenty nie są
60
wystarczającą przyczyną odpuszczenia grzechów; co oczywiście jest błędem i
ubliżeniem łasce Bożej.
W żaden więc sposób nie może być, by zmaza i należność kary za grzechy
poprzednie powracały jako skutki sprawione z tych aktów grzesznych.
Zdarza się jednakowoż, że akt grzechu pózniejszego zawiera w sobie wirtualnie winę
pierwszego grzechu, ponieważ człowiek wpadając ponownie w grzech, zdaje się
grzeszyć ciężej niż za pierwszym razem, według słów listu do Rzymian: Lecz wedle
zatwardziałości twej i serca niepokutującego skarbisz sobie gniew na dzień gniewu..."
12, a oto dlatego, że zawiera się tu pogarda dobrotliwości Boga oczekującego pokuty
grzesznika" 13. Ta wzgarda dobroci Bożej jest o wiele większą, gdy po przebaczeniu
pierwszego aktu grzechu, człowiek ponownie w ten grzech popada, im większym
dobrodziejstwem jest odpuszczenie grzechów niż znoszenie grzesznika. Oto, w jaki
sposób wina grzechów poprzednio przebaczonych powraca wraz z grzechem po
pokucie popełnionym; nie jakoby ta wina była skutkiem grzechów już przebaczonych,
lecz że jest ona skutkiem aktualnego grzechu ostatnio popełnionego, grzechu o wiele
cięższego ze względu na grzechy poprzednie. Nie jest to więc nawrót grzechów już
przebaczonych w absolutnym znaczeniu, lecz nawrót ich skutków pod pewnym tylko
względem, jako że są one wirtualnie zawarte w ostatnio popełnionym grzechu.
Ad 1. Te słowa świętego Augustyna odnoszą się do powrotu grzechów jedynie pod
względem należnej za nie kary wiecznej. Kto bowiem popada w grzech po pokucie
zasługuje na karę wieczną, tak jak i poprzednio, lecz nie całkiem z tej samej racji.
Dlatego święty Augustyn powiedziawszy najpierw w Księdze De Responsionibus
Prosperi"14, że grzesznik nie popada powtórnie w te winy, które mu zostały
odpuszczone, i że nie będzie też musiał ponosić kary za grzech pierworodny", dodaje:
Jednakowoż grzesznik poniesie tę śmierć, która mu się należała
za grzechy odpuszczone", mianowicie naraża się na śmierć wieczną, na którą zasłużył
przez grzechy dawne.
Ad 2. Przez te słowa św. Beda nie chce powiedzieć, że wina za pierwszym razem
przebaczona przytłacza człowieka sprowadzając nań poprzednią winę, lecz że dzieje
siÄ™ to tak na skutek ponowienia aktu grzechowego.
Ad 3. Z powodu grzechu popełnionego po pokucie poprzednie akty sprawiedliwości
61
idą w zapomnienie, lecz tylko jako zasługujące na żywot wieczny, nie zaś jako
stanowiące przeszkodę do grzechu. Jeśli więc ktoś zgrzeszy śmiertelnie już po
spłaceniu poprzedniego długu, nie staje się dłużnikiem, jak jakby go nie spłacił. A
jeszcze mniej idzie w niepamięć pokuta, uprzednio wykonana, pod względem
odpuszczenia winy, bowiem odpuszczenie winy jest dziełem bardziej Bożym niż
ludzkim.
Ad 4. Aaska usuwa w sposób absolutny zmazę grzechową i należność kary wiecznej;
przeszłe akty grzechowe pokrywa, by nie stały się przyczyną pozbawienia człowieka
łaski i nie uczyniły go winnym kary wiecznej. Co zaś łaska raz robi, to pozostaje na
zawsze.
Artykuł 2
CZY GRZECHY ODPUSZCZONE POWRACAJ
NA SKUTEK NIEWDZICZNOZCI
PRZEJAWIAJCEJ SI W CZTERECH
RODZAJACH GRZECHÓW?
Wydaje się że grzechy odpuszczone nie powracają na skutek niewdzięczności
przejawiającej się szczególnie w czterech rodzajach grzechów, jakimi są: nienawiść
blizniego, apostazja od wiary, wzgarda spowiedzi i żal z powodu odbytej pokuty, które
to grzechy wylicza dwuwiersz: Fratres odit, apostata tfit, spernitÄ…ue fateri; poenituisse
piget, pristina culpa redit". Czyli: Kto nienawidzi swych braci, staje siÄ™ apostatÄ…,
gardzi spowiedzią, żałuje, że pokutę czynił, powraca pierwotna wina". Istotnie
niewdzięczność jest tym większa, im większy jest grzech popełniony przeciwko
Bogu, po otrzymaniu od Niego dobrodziejstwa przebaczenia. Otóż istnieją inne,
cięższe grzechy niż wyżej przytoczone, jak bluznierstwo przeciw Bogu i grzech
przeciwko Duchowi Zwiętemu. Wydaje się więc, iż niewdzięczność, o której tu
mowa, nie więcej wpływa na powrót win już darowanych, niż niewdzięczność
innych grzechów.
1. Raban mówi: Bóg wydał katom złego sługę, by zmusić go do oddania
wszystkiego długu, ponieważ poczytane mu były na nowo nie tylko grzechy
popełnione po chrzcie św., lecz nawet zmaza grzechu pierworodnego, który został
62
mu odpuszczony przez chrzest"1. Co więcej, nawet grzechy powszednie zaliczają się
do długów, o których odpuszczenie prosimy, gdy mówimy: Odpuść nam nasze
winy". A więc i one też powracają wraz z niewdzięcznością. Z tej racji można by
twierdzić, że grzechy powszednie sprowadzają na powrót grzechy już przebaczone, a
nie tylko grzechy wyżej wymienione.
2. Niewdzięczność jest tym większa, im większe było dobrodziejstwo
poprzedzające grzech. Otóż sama łaska niewinności, sprawiająca, że unikamy grzechu,
jest dobrodziejstwem Bożym - bowiem święty Augustyn mówi: Aasce Twojej
zawdzięczam uniknięcie wszystkich tych grzechów, których nie popełniłem" 2.Lecz
dar niewinności jest większy niż odpuszczenie wszystkich nawet grzechów. Kto więc
grzeszy po raz pierwszy po niewinności, jest niemniej niewdzięczny, niż ten, kto
grzeszy po pokucie. Tak więc niewdzięczność grzechów wymienionych nie wydaje się
być największą przyczyną powrotu grzechów już przebaczonych. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl karpacz24.htw.pl
zniweczone przez nowy grzech człowieka, według tego, co mówi święty Paweł: Czyż
niedowiarstwo ich wniwecz obróci wierność Boga?"11.
Dlatego inni twierdząc, że grzechy powracają, wyrażali takie zdanie, że
człowiekowi pokutującemu, który ma pózniej zgrzeszyć, Bóg nie odpuszcza grze-
chów według swej wiedzy przewidującej, lecz jedynie według obecnego stanu
wymagań sprawiedliwości. Przewiduje, że ukarze go karą wieczną za te grzechy, lecz
Å‚askÄ… swojÄ… czyni go obecnie sprawiedliwym.
Lecz i takie stanowisko jest nie do przyjęcia, jeśli bowiem jakaś przyczyna
postawiona jest bezwarunkowo, to i skutek jest bezwarunkowy. Gdyby bowiem
odpuszczenie grzechów przez łaskę i sakramenty nie było absolutne, lecz zależało od
jakiegoś przyszłego warunku, wynikałoby stąd, że łaska i sakramenty nie są
60
wystarczającą przyczyną odpuszczenia grzechów; co oczywiście jest błędem i
ubliżeniem łasce Bożej.
W żaden więc sposób nie może być, by zmaza i należność kary za grzechy
poprzednie powracały jako skutki sprawione z tych aktów grzesznych.
Zdarza się jednakowoż, że akt grzechu pózniejszego zawiera w sobie wirtualnie winę
pierwszego grzechu, ponieważ człowiek wpadając ponownie w grzech, zdaje się
grzeszyć ciężej niż za pierwszym razem, według słów listu do Rzymian: Lecz wedle
zatwardziałości twej i serca niepokutującego skarbisz sobie gniew na dzień gniewu..."
12, a oto dlatego, że zawiera się tu pogarda dobrotliwości Boga oczekującego pokuty
grzesznika" 13. Ta wzgarda dobroci Bożej jest o wiele większą, gdy po przebaczeniu
pierwszego aktu grzechu, człowiek ponownie w ten grzech popada, im większym
dobrodziejstwem jest odpuszczenie grzechów niż znoszenie grzesznika. Oto, w jaki
sposób wina grzechów poprzednio przebaczonych powraca wraz z grzechem po
pokucie popełnionym; nie jakoby ta wina była skutkiem grzechów już przebaczonych,
lecz że jest ona skutkiem aktualnego grzechu ostatnio popełnionego, grzechu o wiele
cięższego ze względu na grzechy poprzednie. Nie jest to więc nawrót grzechów już
przebaczonych w absolutnym znaczeniu, lecz nawrót ich skutków pod pewnym tylko
względem, jako że są one wirtualnie zawarte w ostatnio popełnionym grzechu.
Ad 1. Te słowa świętego Augustyna odnoszą się do powrotu grzechów jedynie pod
względem należnej za nie kary wiecznej. Kto bowiem popada w grzech po pokucie
zasługuje na karę wieczną, tak jak i poprzednio, lecz nie całkiem z tej samej racji.
Dlatego święty Augustyn powiedziawszy najpierw w Księdze De Responsionibus
Prosperi"14, że grzesznik nie popada powtórnie w te winy, które mu zostały
odpuszczone, i że nie będzie też musiał ponosić kary za grzech pierworodny", dodaje:
Jednakowoż grzesznik poniesie tę śmierć, która mu się należała
za grzechy odpuszczone", mianowicie naraża się na śmierć wieczną, na którą zasłużył
przez grzechy dawne.
Ad 2. Przez te słowa św. Beda nie chce powiedzieć, że wina za pierwszym razem
przebaczona przytłacza człowieka sprowadzając nań poprzednią winę, lecz że dzieje
siÄ™ to tak na skutek ponowienia aktu grzechowego.
Ad 3. Z powodu grzechu popełnionego po pokucie poprzednie akty sprawiedliwości
61
idą w zapomnienie, lecz tylko jako zasługujące na żywot wieczny, nie zaś jako
stanowiące przeszkodę do grzechu. Jeśli więc ktoś zgrzeszy śmiertelnie już po
spłaceniu poprzedniego długu, nie staje się dłużnikiem, jak jakby go nie spłacił. A
jeszcze mniej idzie w niepamięć pokuta, uprzednio wykonana, pod względem
odpuszczenia winy, bowiem odpuszczenie winy jest dziełem bardziej Bożym niż
ludzkim.
Ad 4. Aaska usuwa w sposób absolutny zmazę grzechową i należność kary wiecznej;
przeszłe akty grzechowe pokrywa, by nie stały się przyczyną pozbawienia człowieka
łaski i nie uczyniły go winnym kary wiecznej. Co zaś łaska raz robi, to pozostaje na
zawsze.
Artykuł 2
CZY GRZECHY ODPUSZCZONE POWRACAJ
NA SKUTEK NIEWDZICZNOZCI
PRZEJAWIAJCEJ SI W CZTERECH
RODZAJACH GRZECHÓW?
Wydaje się że grzechy odpuszczone nie powracają na skutek niewdzięczności
przejawiającej się szczególnie w czterech rodzajach grzechów, jakimi są: nienawiść
blizniego, apostazja od wiary, wzgarda spowiedzi i żal z powodu odbytej pokuty, które
to grzechy wylicza dwuwiersz: Fratres odit, apostata tfit, spernitÄ…ue fateri; poenituisse
piget, pristina culpa redit". Czyli: Kto nienawidzi swych braci, staje siÄ™ apostatÄ…,
gardzi spowiedzią, żałuje, że pokutę czynił, powraca pierwotna wina". Istotnie
niewdzięczność jest tym większa, im większy jest grzech popełniony przeciwko
Bogu, po otrzymaniu od Niego dobrodziejstwa przebaczenia. Otóż istnieją inne,
cięższe grzechy niż wyżej przytoczone, jak bluznierstwo przeciw Bogu i grzech
przeciwko Duchowi Zwiętemu. Wydaje się więc, iż niewdzięczność, o której tu
mowa, nie więcej wpływa na powrót win już darowanych, niż niewdzięczność
innych grzechów.
1. Raban mówi: Bóg wydał katom złego sługę, by zmusić go do oddania
wszystkiego długu, ponieważ poczytane mu były na nowo nie tylko grzechy
popełnione po chrzcie św., lecz nawet zmaza grzechu pierworodnego, który został
62
mu odpuszczony przez chrzest"1. Co więcej, nawet grzechy powszednie zaliczają się
do długów, o których odpuszczenie prosimy, gdy mówimy: Odpuść nam nasze
winy". A więc i one też powracają wraz z niewdzięcznością. Z tej racji można by
twierdzić, że grzechy powszednie sprowadzają na powrót grzechy już przebaczone, a
nie tylko grzechy wyżej wymienione.
2. Niewdzięczność jest tym większa, im większe było dobrodziejstwo
poprzedzające grzech. Otóż sama łaska niewinności, sprawiająca, że unikamy grzechu,
jest dobrodziejstwem Bożym - bowiem święty Augustyn mówi: Aasce Twojej
zawdzięczam uniknięcie wszystkich tych grzechów, których nie popełniłem" 2.Lecz
dar niewinności jest większy niż odpuszczenie wszystkich nawet grzechów. Kto więc
grzeszy po raz pierwszy po niewinności, jest niemniej niewdzięczny, niż ten, kto
grzeszy po pokucie. Tak więc niewdzięczność grzechów wymienionych nie wydaje się
być największą przyczyną powrotu grzechów już przebaczonych. [ Pobierz całość w formacie PDF ]