[ Pobierz całość w formacie PDF ]
używanych w szkołach. Powrót chrześcijan do korzystania z klasycznych tekstów
tłumaczył dwoma argumentami. Po pierwsze przekonany jest, że również dzieła
pogańskich autorów mogą być zródłem poznania i prawdy. Po drugie uważał, że teksty
16
Grzegorz Nazjanski: Napiętnowanie cesarza Juliana. Mowa IV.101.
17
Apollinarius z Laodycei (310-390).
18
Por. Sozomen: Historia Kościoła V. 18. Sokrates: Historia Kościoła III.16.
19
Por. Dictionary of Early Christian Literature. s. 38-39.
53
biblijne są przede wszystkim przeznaczone do tego, żeby wskazywali ludziom właściwą
drogę, zasady życia i pomagały im w pogłębianiu wiary. Niedostatki dzieł Apollinara
widział w tym, że nie były wystarczającym materiałem do nauki dialektyki, którą
chrześcijanie potrzebowali do obrony i szerzenia swojej nauki. Według Sokratesa
Scholastyka dzieła Apollinara nie mogły zaoferować powyższych wartości20.
Literatura stała się jednym ze środków szerzenia chrześcijańskich idei oraz
wyrazem wiary chrześcijan. Literatura klasyczna, która miała w grecko-rzymskim świecie
znaczące miejsce, przygotowała pole dla literatury chrześcijanskiej. Autorzy
chrześcijańscy w swej twórczości często naśladowali wzory literackie greckich oraz
łacińskich autorów opierali się na klasycznej formie, stylu, słownictwie, a nawet
sposobie wierszowania. Pomimo tego, że początkowo chrześcijanie uważali poezję za
typowo pogański wytwór, z czasem i ta forma literacka zyskała sobie zwolenników w ich
gronie. Prudencjusz jest przykładem autora, który swoje klasyczne wykształcenie
wykorzystał w celu obrony i propagowania chrześcijaństwa. Był twórcą, który starym
klasycznym formom, uczonym w szkole, dał nową treść. Prudencjusz posiadał własny
styl, stosował motywy teologiczne oraz biblijne, jednakże w jego dziełach znalezć można
wpływ autorów klasycznych, wykorzystywał ich terminologię i wierszowanie co było w
owym czasie częstą praktyką.
Bazyli Wielki w swoim krótkim dziele Mowa do młodzienców wskazał na
korzyści, jakie mogą zyskać chrześcijanie podczas czytania klasycznej literatury i
zdobywania klasycznego wykształcenia. W dziele owym podkreślał wielką wartość
zdobyczy greckich dla chrześcijan. Wspomniane dzieło wyraża opinię przedstawiciela
Kościoła o antycznym wykształceniu. Podobny pogląd podkreślanie wartości kultury
klasycznej - prezentował Augustyn w dziele De doctrina christiana. Augustyn był
przekonany, że pomimo tego, iż księgi pogańskich autorów zawierają często kłamstwa,
chrześcijanie nie powinni ich odrzucać, ponieważ zawierają w sobie również dużo
prawdy21.
20
Por. Sokrates: Historia Kościoła. III. 16.
21
Augustyn: O kreseanskej náuke. II. XL. 60.
54 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl karpacz24.htw.pl
używanych w szkołach. Powrót chrześcijan do korzystania z klasycznych tekstów
tłumaczył dwoma argumentami. Po pierwsze przekonany jest, że również dzieła
pogańskich autorów mogą być zródłem poznania i prawdy. Po drugie uważał, że teksty
16
Grzegorz Nazjanski: Napiętnowanie cesarza Juliana. Mowa IV.101.
17
Apollinarius z Laodycei (310-390).
18
Por. Sozomen: Historia Kościoła V. 18. Sokrates: Historia Kościoła III.16.
19
Por. Dictionary of Early Christian Literature. s. 38-39.
53
biblijne są przede wszystkim przeznaczone do tego, żeby wskazywali ludziom właściwą
drogę, zasady życia i pomagały im w pogłębianiu wiary. Niedostatki dzieł Apollinara
widział w tym, że nie były wystarczającym materiałem do nauki dialektyki, którą
chrześcijanie potrzebowali do obrony i szerzenia swojej nauki. Według Sokratesa
Scholastyka dzieła Apollinara nie mogły zaoferować powyższych wartości20.
Literatura stała się jednym ze środków szerzenia chrześcijańskich idei oraz
wyrazem wiary chrześcijan. Literatura klasyczna, która miała w grecko-rzymskim świecie
znaczące miejsce, przygotowała pole dla literatury chrześcijanskiej. Autorzy
chrześcijańscy w swej twórczości często naśladowali wzory literackie greckich oraz
łacińskich autorów opierali się na klasycznej formie, stylu, słownictwie, a nawet
sposobie wierszowania. Pomimo tego, że początkowo chrześcijanie uważali poezję za
typowo pogański wytwór, z czasem i ta forma literacka zyskała sobie zwolenników w ich
gronie. Prudencjusz jest przykładem autora, który swoje klasyczne wykształcenie
wykorzystał w celu obrony i propagowania chrześcijaństwa. Był twórcą, który starym
klasycznym formom, uczonym w szkole, dał nową treść. Prudencjusz posiadał własny
styl, stosował motywy teologiczne oraz biblijne, jednakże w jego dziełach znalezć można
wpływ autorów klasycznych, wykorzystywał ich terminologię i wierszowanie co było w
owym czasie częstą praktyką.
Bazyli Wielki w swoim krótkim dziele Mowa do młodzienców wskazał na
korzyści, jakie mogą zyskać chrześcijanie podczas czytania klasycznej literatury i
zdobywania klasycznego wykształcenia. W dziele owym podkreślał wielką wartość
zdobyczy greckich dla chrześcijan. Wspomniane dzieło wyraża opinię przedstawiciela
Kościoła o antycznym wykształceniu. Podobny pogląd podkreślanie wartości kultury
klasycznej - prezentował Augustyn w dziele De doctrina christiana. Augustyn był
przekonany, że pomimo tego, iż księgi pogańskich autorów zawierają często kłamstwa,
chrześcijanie nie powinni ich odrzucać, ponieważ zawierają w sobie również dużo
prawdy21.
20
Por. Sokrates: Historia Kościoła. III. 16.
21
Augustyn: O kreseanskej náuke. II. XL. 60.
54 [ Pobierz całość w formacie PDF ]